بررسی ارتباط بین استانداردهای زندگی با شادکامی و رضایت از زندگی در بین سالمندان شهر تهران در سال 1395

حسین محققی کمال، حمیرا سجادی ،مهدی باسخا، سمانه حسین زاده

چکیده

هدف: در عصر حاضر به دلیل پیشرفت‌های به وجود آمده در حوزه سلامت و توسعه ی اقتصادی شاهد بهبود استانداردهای زندگی و افزایش امید به زندگی هستیم. از طرفی در دهه های اخیر با کاهش نرخ باروری زنان، جمعیت سالمندان روز به روز در جهان و در کشورهای در حال توسعه ی آسیایی به ویژه کشورمان ایران رو به فزونی خواهد رفت. این روند افزایشی مسئله ای تحت عنوان برخورداری از رفاه اجتماعی که از اساسی ترین نیازهای اجتماعی و تضمین کننده فردایی بی دغدغه تر برای افراد جامعه به ویژه جامعه ی سالمندی است، مطرح می کند. بنابراین توجه به مسائل این گروه در زمینه برخورداری از رفاه اجتماعی (رفاه عینی و رفاه ذهنی) بسیار شایان توجه است. بنابراین در این تحقیق ارتباط بین استانداردهای زندگی به عنوان یکی از مشخصه های اصلی رفاه عینی با شادکامی و رضایت از زندگی بررسی می گردد.

مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی- تحلیلی از نوع همبستگی است، همچنین از شیوه ابزار سازی برای تدوین ابزار استانداردهای زندگی جامعه سالمندان استفاده شده است. حجم نمونه مطالعه برابر 150 نفر و نمونه گیری به شیوه طبقه ای تصادفی به تفکیک سه پهنه (بالا، متوسط، پایین) شهر تهران، از بین سالمندان 60 سال به بالا صورت گرفت. علاوه بر پرسشنامه استانداردهای زندگی، از پرسشنامه شادکامی آکسفورد و رضایت از زندگی دینر برای  سنجش رفاه ذهنی استفاده شد. ابتدا به‌صورت تصادفی از هر پهنه دو منطقه و در هر منطقه به ‌تصادف یک محله برگزیده شد و در هر محله تعداد 25 سالمند به ‌صورت در دسترس انتخاب شد. بعد از معرفی پژوهش و اهداف آن از سالمندان خواسته شد تا پرسشنامه ها را تکمیل نمایند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی و نرم افزار SPSS₂₂ انجام گرفت.

یافته ها: میانگین سنی نمونه ها در این مطالعه، 74/63 و انحراف معیار آن 99/2 بود، همچنین بیشتر سالمندان در این پژوهش متاهل بودند. نتایج نشان داد که بین استانداردهای زندگی با شادکامی و رضایت از زندگی تفاوت آماری معناداری وجود دارد. همچنین استانداردهای زندگی و به تبع آن شادکامی و رضایت از زندگی در بین سالمندان شهر تهران در سطح پایین می باشد.

نتیجه گیری: استانداردهای زندگی سالمندان شهر تهران به عنوان متغیر مستقل در این مطالعه در سطح بسیار پایین بود، همچنین شادکامی و رضایت از زندگی نیز به عنوان متغیرهای وابسته در سطح بسیار پایین است. با توجه به نتایج این مطالعه توصیه می شود که سازمانها و نهادهای رفاه اجتماعی حوزه ذی ربط در جهت ارتقای استانداردهای زندگی این گروه که باعث افزایش شادکامی و رضایت از زندگی آنها نیز می گردد، گام بردارند.

کلید واژه: سالمندی، استانداردهای زندگی، رفاه ذهنی، شادکامی، رضایت از زندگی.

متن کامل : http://lib.uswr.ac.ir/